hakkında şirket haberleri Çalışma Anestezide Akciğer Koruyucu Ventilasyonu Savunuyor

Ameliyathanede, anestezistler her nefesin akciğer güvenliğini doğrudan etkilemesi nedeniyle ventilatör parametrelerini dikkatle izlerler. Anestezi sırasında mekanik ventilasyon rutin gibi görünse de, sayısız zorluk ve risk sunar. Uygun ventilasyon modunun seçilmesi, optimal ventilatör ayarlarının belirlenmesi ve ventilatör kaynaklı akciğer hasarının (VILI) önlenmesi, hasta sonuçlarını ve sağkalımı etkileyen kritik faktörlerdir.

Entübe edilmiş veya supraglottik havayolu cihazları takılmış genel anestezi altındaki yetişkin hastalar için mekanik ventilasyon, birincil solunum desteği aracı olarak hizmet eder. Bu makale, klinik karar verme ve hasta güvenliğini artırmak için ventilasyon modu seçimi, ventilatör parametre konfigürasyonu ve akciğer koruyucu stratejileri incelemektedir.

Modern klinik uygulamada, her biri farklı avantajlara ve uygulamalara sahip iki ventilasyon modu öncelikle kullanılmaktadır:

• Basınç Kontrollü Ventilasyon (PCV): Bu mod, önceden ayarlanmış bir inspiratuar basınçta nefesler sağlar ve özellikle akciğer uyumu azalmış hastalar için hava yolu basıncını sınırlama ve barotravma riskini azaltma avantajı sunar. Ancak, tidal hacim akciğer uyumuna ve hava yolu direncine bağlı hale gelir ve yeterli ventilasyonu sağlamak için yakın izleme gerektirir.
• Hacim Kontrollü Ventilasyon (VCV): Bu mod, sabit bir akışla önceden ayarlanmış bir tidal hacim sağlar ve tutarlı ventilasyon sağlar. Kararlı tidal hacimler sağlarken, VCV daha yüksek hava yolu basınçları oluşturabilir ve potansiyel olarak akciğer hasarı riskini artırabilir. Bu modu kullanırken hava yolu basıncının sürekli izlenmesi esastır.

Klinisyenler, ventilasyon modlarını seçerken pulmoner öykü, cerrahi prosedür ve anestezik derinlik dahil olmak üzere bireysel hasta faktörlerini dikkate almalıdır. Basınç Ayarlı Hacim Kontrolü (PRVC) gibi hibrit yaklaşımlar, belirli durumlarda dengeli basınç ve hacim yönetimi sunabilir.

Hassas ventilatör ayarları, solunum fonksiyonunu ve akciğer korumasını önemli ölçüde etkiler:

• Tidal Hacim (Vt): 10-12 ml/kg'lık geleneksel öneriler, VILI riskini azaltmak için daha küçük hacimleri (6-8 ml/kg) destekleyen kanıtlarla değiştirilmiştir. ARDS hastaları veya risk altındakiler için daha da düşük hacimler (4-6 ml/kg) uygun olabilir.
• Solunum Hızı (SH): Tipik olarak 12-16 nefes/dakika olarak ayarlanır, SH, metabolik taleplere göre normal PaCO2 seviyelerini (35-45 mmHg) korumak için ayarlanmalıdır.
• İnspirasyon-Ekspirasyon Oranı (I:E): 1:2 veya 1:3'lük standart oranlar yeterli ekspirasyon süresi sağlar. Hava akımı kısıtlaması olan hastalar (örneğin, KOAH), intrinsik PEEP'i en aza indirmek için daha uzun ekspirasyon süresine ihtiyaç duyar.
• Pozitif Ekspirasyon Sonu Basıncı (PEEP): Genellikle 5-10 cmH2O'da tutulur, PEEP alveol çökmesini önler, ancak oksijenasyonu optimize ederken aşırı distansiyonu önlemek için dikkatli titrasyon gerektirir.
• Tepe İnspiratuar Basınç (PIP): Barotravmayı önlemek için 30 cmH2O'nun altında kalmalıdır. Aşırı PIP, tidal hacim veya inspiratuar akışta ayarlamalar gerektirebilir.

VILI riskini en aza indirmek için klinisyenler şunları uygulamalıdır:

• Düşük tidal hacim ventilasyonu (6-8 ml/kg)
• Hava yolu basıncı sınırlaması (PIP <30 cmH2O)
• Uygun PEEP titrasyonu
• Gerekirse izin verilebilir hiperkapni
• Aşırı ventilasyondan kaçınma
• Periyodik akciğer rekrutman manevraları

Belirli hasta grupları, modifiye edilmiş ventilasyon yaklaşımları gerektirir:

• Obez Hastalar: Azalmış akciğer uyumu, daha küçük tidal hacimler (6 ml/kg), daha yüksek PEEP (8-12 cmH2O) ve artan solunum hızları gerektirir.
• KOAH Hastaları: Hava akımı kısıtlaması, azaltılmış tidal hacimler (6-8 ml/kg), daha düşük solunum hızları ve uzatılmış ekspirasyon süreleri gerektirir.
• Laparoskopik Cerrahi Hastaları: Artan intra-abdominal basınç, yeterli ventilasyonu sağlamak için daha yüksek tidal hacimler (8-10 ml/kg) ve PEEP (5-8 cmH2O) gerektirir.

Solunum desteği için gerekli olmakla birlikte, mekanik ventilasyon, VILI (barotravma, volümtravma, atelektravma), ventilatör ilişkili pnömoni (VAP), pnömotoraks ve hemodinamik instabilite dahil olmak üzere potansiyel komplikasyonlar taşır. Solunum, dolaşım ve oksijenasyon parametrelerinin sürekli izlenmesi, erken komplikasyon tespiti için kritik öneme sahiptir.

Anestezi ile ilgili mekanik ventilasyon, titiz, bireyselleştirilmiş yönetim gerektirir. Ventilatör modlarının kapsamlı bir şekilde anlaşılması, dikkatli parametre seçimi ve akciğer koruyucu stratejilerin uygulanması yoluyla, klinisyenler hasta güvenliğini ve postoperatif iyileşme sonuçlarını optimize edebilirler.